Er was een korte winterperiode.
Wat witte plekken slingeren nog rond,
de kou komt niet zo heel gauw uit de grond.
Nu echt niet meer het ijs op, streng verboden.
De schapen grazen. Met hun blauwe kont
zijn zij de wandelende lenteboden.
Het is een heel betrouwbare methode:
de ram gaat stempelend de kudde rond.
De randen van de sloten zijn bevroren.
Terwijl de winter straks weer strenger wordt
groeit op het land heel langzaam toch het koren.
De dagen worden al wat minder kort,
het donker heeft het van het licht verloren.
Het kruispunt van het jaar: de hoop herboren.
2009-12-26
Reacties zijn zeer welkom.
Advertenties
Hallo Betje Sonnetje,
Ik (fout begin) ‘ken’ je van ‘Schrijversweb’.
Mijn complimenten voor je prachtige sonnet. Knap! Zou je graag aan mijn blogroll toevoegen, maar ik weet (nog) niet hoe dat moet…
Mirjam, dank je wel voor je reactie en voor je compliment!
Je blog heb ik niet echt kunnen vinden, dus ik weet ook niet hoe je mij aan je blogroll zou kunnen toevoegen – en daar zou ik natuurlijk heel blij mee zijn!
Bij WordPress moet je in een menu klikken op ‘links’ en dan kom je op een formulier waar je heel makkelijk iemand kunt toevoegen.
Als je blog aansluit bij wat ik hier doe – iets met sonnetten – wil ik natuurlijk ook graag naar jou linken.
Ik ben benieuwd!